Nikon CoolPix 950 Retro Review

Witamy z powrotem klasyczne miłośnicy aparatu i pozwól mi zabrać cię z powrotem do 1999 roku, rocznika dla Nikona, widząc nie tylko premierę pierwszego wewnętrznego DSLR, D1, ale także CoolPix 950, niezwykle popularnego modelu w Historia fotografii cyfrowej. Na poniższym filmie ujawnię to, co sprawiło, że było tak wyjątkowe, i zobaczę, jak powstaje ponad dwie dekady później! Jeśli wolisz przeczytać pisemną wersję, przewiń dalej!

CoolPix 950 mógł być drugim z czterech modeli w serii 900, ale prawdopodobnie najbardziej imponującym podczas premiery i tym, który naprawdę zdefiniował wizję Nikona o wysokiej klasy aparat cyfrowy. Pojawił się na początku 1999 roku i kosztował około 850 do 1000 USD. Rok wcześniej oryginalny srebrny Coolpix 900 wprowadził koncepcję podziału ciała z obiektywem, czujnikiem, wizjerem i lampą błyskową w lewej połowie, pozostawiając ekran, elementy sterujące, baterie i uchwyt w prawo. Trzymałbyś prawą połowę, jednocześnie przekręcając porcję obrazowania przez nieco ponad 270 stopni, pozwalając wygodnie strzelać pod wysokimi lub niskimi kątami, a nawet skierować się do tyłu na selfie.

Dzisiaj wygląda dość wyjątkowo, ale w rzeczywistości był dość powszechnym pomysłem pod koniec dziewięćdziesiątych, a Minolta, Ricoh, Casio, JVC i Sony również sprzedają kamery podzielone. W rzeczywistości AGFA była jedną z pierwszych, która zrobiła to w 1997 roku z Efoto 1280.

W przypadku Coolpix 950 Nikon wziął koncepcję projektową 900, ale poprawiła ją, aby wyglądać i czuć się bardziej profesjonalnie, nie wspominając o bardziej zgodnym z ich istniejącym dziedzictwem kamery filmowej. Nowy korpus magnezu zamienił kątowe zakręty na wygodne krzywe i zmieniło wykończenie z srebrnego na czarny ze stylowym czerwonym owalnym uściskiem. Są to subtelne regulacje, ale sumuj się do aparatu, który wygląda i nie przypomina elektronicznej zabawki, a bardziej poważniejszym aparatem do profesjonalnego użytku. Imponująco czuje się tak dobrze, jak kiedy po raz pierwszy recenzowałem go 23 lata temu.

W szczególności mechanizm skręcania pozostaje ergonomicznym triumfem, płynnie obracającym się z odpowiednią ilością tarcia nawet dwie dekady później, z bardzo satysfakcjonującymi dotykowymi wycięciami w trzech odstępach 90 stopni. Jest to rodzaj fizycznej interaktywności i informacji zwrotnych, za którymi tęsknię na nowoczesnych aparatach, a nie, wyłączanie rozkładanego ekranu nie zbliża się.

Zastosowanie czterech baterii AA zapewnia również sekcję uchwytu trochę uspokajającego w twoich dłoniach, starannie równoważy sekcję obiektywu i zasadniczo zapewnienie, że będziesz w stanie go dziś łatwo włączyć; Użyłem zestawu nowoczesnych eneloopów, które działały dobrze.

Za nową gumową klapą obok przedziału na akumulator znajduje się kompaktowa karta Flash Type I, niestety zbyt cienka, aby pomieścić 1 GB IBM Microdrive. W czasach oznaczało to wyłącznie poleganie na kartkach stałego o znacznie mniejszych zdolnościach, ale dzisiaj mogę żyć moją 1 GB Coolpix Fantasy, używając mojej zaufanej karty Sandisk Ultra II, która wydaje się działać we wszystkim.

Podobnie jak jego poprzednik, wątek statywu nie jest w linii z osą soczewki i nadal blokuje zarówno komory kart, jak i baterię po zamontowaniu. Nikon przeniósł gniazdo karty na stronę uchwytu po późniejszym Coolpix 990.

Pod względem portów istnieje złożona wyjście wideo do slajdów telewizyjnych, wejście prądu stałego dla opcjonalnego adaptera zasilania prądu przemiennego, port synchronizacji komputerowej dla zewnętrznych lamp błyskawicznych pod sekcją soczewki i poranek szeregowy z boku - choć niestety nie USB, nawet Chociaż niektóre kamery zaczęły je przyjmować. Nikon dostarczył 950 pary kabli szeregowych dla komputerów Mac lub PC, ale działanie z prędkością lodowcową nawet w 1999 roku oznaczało, że lepiej byłoby korzystać z osobnego kompaktowego czytnika kart flash zarówno wówczas, jak i dziś.

Kontrola kliknięcia migawki i kontrola kołnierza ponownie powodują wrażenie odpowiedniego aparatu zamiast elektroniki użytkowej i umożliwiają szybkie włączenie aparatu w tryby automatyczne, półautomatyczne i odtwarzania. Tymczasem można użyć pokrętła przedniego palca do regulacji ekspozycji lub różnych ustawień przy jednoczesnym nacisku jednego z przycisków.

Na przykład ustaw tryb REC 950 na M, a możesz wybrać priorytet między programem, aperturą i migawką, naciskając przycisk trybu podczas obracania pokrętła. Po żądanym trybie pokrętło może wybrać jedną z trzech wartości przysłony lub czas otwarcia migawki od 1/500 do ośmiu sekund.

Tymczasem dwa przyciski obok przycisku migawki pozwalają bezpośrednio kliknąć między trybami Flash i Focus, ale jeśli wstrzymasz jedno i obróć pokrętło, możesz dostosować czułość ISO lub wybór ustawionych odległości manualnych ostrości. Tryb M REC odblokowuje również więcej opcji w systemie menu głównego, w tym bilanse białe i tryby pomiarowe, w tym doskonały system matrycy Nikona.

Nawigacja działa dobrze, choć mogła być jeszcze lepsza dzięki bardziej znaczącej tarczy palcowej D1 wystrzelonej w tym samym roku. Co ciekawe, Nikon przeszedł na bardziej dotykowe koła w kolejnych modelach 990 i 995, ale zamiast tego zamienił swoją pozycję, aby stać się pokrętłem kciuka.

W czasach, gdy wiele aparatów cyfrowych zatrudniało rebranded soczewki, Nikon zaprojektował własny 3x zoom dla 950, z równoważnym zakresem 38-115 mm i maksymalnym otworem F2,6-4. Podobnie jak jego poprzednik, 950 zatrudniało ciągłego autofokusu w pełnym wymiarze godzin, co powoduje słaby gadający dźwięk, ponieważ nieustannie skupiał się tam, gdzie go wskazałeś. Nikon z dumą stwierdził, że zawierał 4746 przyrostów AF, chociaż można alternatywnie wybrać jedną z dziesięciu ustalonych odległości manualnych. To, co naprawdę wyróżniało obiektyw 950, było jednak imponująco bliską minimalną odległość skupienia zaledwie 2 cm, osiągnięta mniej więcej w połowie drogi przez zasięg zoomu.

Tutaj udało mi się wypełnić ramkę badani mierzący nieco ponad 20 mm, takie jak moneta z funta w Wielkiej Brytanii; Oznaczało to również, że możesz użyć CoolPix 950 do skanowania folii slajdów za pomocą opcjonalnego adaptera ES-E28. Irytująco jednak tryb makro był w tym samym menu, co samozadowolenie, uniemożliwiając jednocześnie jednocześnie.

Doceniłem również gładki mechanizm powiększania obiektywu w porównaniu z wieloma rywalami, które wbiły się w przód i z powrotem w grubszych przyrostach, chociaż z kolei sprawił, że proces powiększenia na 950 jest dość powolny.

Jeśli po ściślejszym lub szerszym zasięgu, Nikon zaoferował wybór opcjonalnych adapterów obiektywów: TC-E2 i E3ED podwójnie i potroiły efektywny zasięg, WC-E24 i E63 poszerzyły go o dwie trzecie, podczas gdy FC-E8 Fisheye- Konwerter zapewnił po polu widzenia egzotycznego o 183 stopni.

Za obiektywem znajdował się pół-calowy czujnik CCD typu 2.1 megapikselowy, generujący obrazy o maksymalnie 1600 × 1200 pikseli, chociaż bez wideo. Jeśli 2,1 megapiksele było za dużo, istnieją dwie niższe rozdzielczości i wybór trzech poziomów kompresji JPEG. Najlepsza jakość JPEG mierzona około 700 kb każda, ale jeśli naprawdę chciałeś wypchnąć łódź, możesz wybrać nieskompresowany tiff w pełnej rozdzielczości, chociaż przy około 8 MB na plik możesz wypełnić typową kartę dnia za pomocą jednego lub dwa zdjęcia.

Czułość trwała między 80 a 400 ISO-tajemniczo oznaczona def, 100, +1 i +2-chociaż po ustawieniu Auto aparat trzymałby się 80 ISO w przypadku najmniejszego szumu, choć ryzyko wstrząsania aparatem w warunkach ściemniacza. Były również opcje serii przy 1,5 fps przy pełnych 2 megapikselach lub 2 KM w rozdzielczości VGA.

W przypadku kompozycji znajduje się podstawowy wizjer optyczny lub 2 -calowy ekran z 130 000 kropek i możesz zwiększyć jasność, aby ułatwić oglądanie w ciągu dnia, choć szybciej spalają baterie. Podczas odtwarzania możesz przeglądać informacje o strzelaniu, a także miniaturę lub łagodnie powiększone widoki, sprawdzając obraz o jedną sekcję na raz.

Nikon Coolpix 950 Werdykt

CoolPix 950 osiągnął kluczowy moment w historii aparatu cyfrowego, gdy dokonali przejścia od elektronicznych zabawek o niskiej rozdzielczości do poważnych narzędzi fotograficznych.

Jasne, że 2 megapiksele nie brzmi zbyt wiele, ale jakość obrazu i najważniejsze stopień kontroli, wystarczył teraz, aby przekonać wielu do zmiany filmu, przynajmniej w przypadku niektórych zadań.

Ilekroć wspominam o Coolpix 950 lub któregokolwiek z jego następców, słyszę od byłych właścicieli, którzy wykorzystali ich do pracy w lokalnych dokumentach, szkołach lub małych firmach. Często były pierwszą ekspozycją, którą wiele osób miało fotografię cyfrową, a pamięć pozostała z nimi.

Z pewnością ujawnia to, że podczas gdy Nikon sprzedał również prostszą i tańszą wersję 950 o nazwie Coolpix 700-która faktycznie wygrała test grupy magazynu PCW-nikt nigdy o tym nie wspomina. 950, 990 i 995 były czczonymi modelami, których wszyscy chcieli, i ten obrotowy był kluczową częścią odwołania.

Mówiąc o tym, 990 przybył rok później w 2000 roku, sportowe 3 megapiksele i rozsądne przeniesienie gniazda karty, a następnie 995 rok później, który wykorzystał akumulator, wyskakujący błysk i rozszerzył Zoom na 4x, choć Teraz z grubszą sekcją obiektywu, to dla mnie zaczęło tracić urok wcześniejszych modeli.

Ale powiedz mi, co myślisz: który był twoim ulubionym z wczesnych modeli Coolpix? Dla mnie jest to między 950 a 990, ale bez wątpienia każdy poważny wentylator kamery vintage będzie potrzebował co najmniej jednego klasycznego Coolpix w swojej kolekcji.